ciepło światła

Nowy rok i jednak... we mnie rodzi się potrzeba zmiany. Zmiany bloga, proporcji, trochę mniej o codzienności, trochę więcej o samorozwoju, o mojej pracy trenera kompetencji psychospołecznych.

  

A tymczasem u nas weekend z halnym i światełkiem do nieba. W sobotę odwiedziny znajomych, w niedzielę południowa kawka z teściami i inauguracją kominka (od naszego wprowadzenia się do domu paliliśmy w nim pierwszy raz – nie ma czadu, jest nastrój;-), potem koncert męża dla WOŚP w Bielsku-Białej i biegiem na pokaz ogni sztucznych w Jaworzu koło amfiteatru. Józek zachwycony widowiskiem, Zosia wybrała domówkę z babcią.

I trochę białego PR-u WOŚP

Mnie w moim paranoicznym umyśle, na takich spędach z balonami lub ogniami sztucznymi, zawsze rodzą się wyrzuty sumienia – wiem jakie to nieekologiczne. Że huk płoszy dzikie zwierzęta, że matki porzucają młode w popłochu, a dziki schodzą do aglomeracji itp. Zwłaszcza w terenach górskich, gdzie hałas odbija się od szczytów. Jak na razie mam wyrzuty sumienia ale podziwiam, wolę takie masówki, gdzie raz się to dzieje i wiele osób „korzysta”. Prawdziwy jednak będę miała dylemat, kiedy moje dziecko zechce iść do cyrku – bardzo chętnie ale do cyrku bez dzikich zwierząt. A takich prawie nie ma. Zwierzaki, żeby szybko pojąć sztuczki praktycznie są torturowane. Czy oglądanie ich „popisów” nie jest barbarzyństwem i obłudą z naszej strony? Ale jak powiedzieć przedszkolakowi, że wszyscy Twoi koledzy idą, ale Ty masz być moralny? Powiem.

Polecam film Woda dla słoni