Kwestia uchodźców i dobrego smaku

Wolnych myśli kilka w temacie, o którym każdy ma coś do powiedzenia.

POWINNIŚMY: Miałam o problemie uchodźców nie pisać. Bo wszyscy mają coś do powiedzenia, nagle wszystkie rozumy pozjadali i muszą doradzać. Każdy wie co powinniśmy zrobić (wpuścić, nie wpuścić, ba! Potępić innych, że wpuszczają). Ja się czuje za mała i za głupia, żeby znać tak jednoznaczną odpowiedź.

SZACUNEK: Kiedyś na zajęciach w szkole NLP losowaliśmy karty z aniołami, a na nich były napisane wartości, o których mieliśmy pamiętać przez kolejny rok studiów. Ja wylosowałam ANIOŁA niosącego SZACUNEK. Uznałam, że to piękna wartość. Ważniejsza chyba nawet od miłości, bo ta jest kapryśna. I teraz sobie o niej myślę, kiedy widzę te wszystkie memy na temat uchodźców. Zobaczmy w nich drugiego człowieka i uszanujmy go. Co nie znaczy, że nie mamy prawa wymagać od nich szanowania nas i naszych wartości. Możemy chcieć ich ugościć ale na naszych zasadach, związanych z asymilacją, ale nie mamy prawa pozbawiać ich człowieczeństwa, a wiele osób z pierwszych ławek w kościołach nagle pokazuje jaka jest ich prawdziwa osobowość – agresywna i okrutna. Co to za filozofia być pełnym miłosierdzia dla tych co są jak my i z nami się zgadzają?

PROBLEM: Mniejszości są problematyczne. Nikt nie czekał z otwartymi ramionami na fale emigrantów z Polski w okresie wojen, czy na zarobkiewiczów z lat '90. Miałam kiedyś okazję żyć (przez całe 2 tygodnie) w polskiej diasporze pod Rzymem. Absolutnie się nie zasymilowali z Włochami (w dużej mierze z przyczyn finansowych - życie "w stylu włoskim" jest kosztowne). Większość żyła i przyjaźniła się tylko z innymi Polakami, jadali według polskich zwyczajów, upijali się wódką, nie winem. Na ich szczęście nie wyróżniali się tak jak emigranci muzułmańscy, ale to tylko dlatego że kultura Polski nie różni aż tak od kultury Włoskiej. Jednak wcale nie byli lubiani, oni byli zamknięci i reszta kraju była zamknięta na nich. Światy te koegzystowały w zgodzie bo nikt nikomu nic nie narzucał. Mniejszości polskiej nie przyszło do głowy zmieniać włoskich wartości, tak jak to marzą sobie Islamiści i tu powinien być jasny sygnał, broniący Europy przed islamizacją. Nie dla narzucania nam ich wartości, ich przestrzeni, ich tradycji.

Całkiem innym problemem niż wyżej opisany kulturowy jest problem ekonomiczny. Gdybyśmy mieli pewność, że wszyscy uchodźcy chcą uczciwie i według naszych zasad (takich jak my mamy dla siebie) pracować, myślę, że lęk przed nimi byłby mniejszy.

FANATYZM: Nie przeszkadza mi, że ktoś jest Muzułmaninem. Ale przeszkadza mi teokracja, prawo religijne, obrzezanie dziewczynek, okrucieństwo wobec tego co inne. To wszystko łączy się teraz z Islamem, ale kiedyś... No bądźmy uczciwi, przez stulecia łączyło się z Katolikami, inkwizycją, krucjatami. Nie jesteśmy tacy lepsi, jesteśmy tylko na innym etapie historii. Na takim, w którym ja mówię z dumą o swoich wartościach, ale żebym mogła to robić, nie na miejscu wobec dramatu – a dramatem jest ucieczka ze swojego kraju – jest robić sobie prostackie żarty w mediach społecznościowych.

TOLERANCJA: Uważam się za osobę tolerancyjną i uważam że to jedna z najtrudniejszych wartości. Toleruję ojca, który jest ascetą, przestrzega surowych religijnych zasad, ale nie toleruję już jeżeli przymusza do tego żonę czy dzieci. A on powie, moja rodzina, moje zasady. Moim zdaniem najmądrzejszą regułą w tym wszystkim są słowa bodajże Jana Pawła II „Wolność jednego człowieka, kończy się na drugim człowieku”.