Italiano vero

Znajoma zrobiła na Facebooku wpis opisujący jej włoską codzienność - ciasteczka Abbracci na śniadanie z cappuccino, które wypada pić tylko do 10:00, jazda do pracy w korku urozmaicona kłótniami policjantów i motocyklistów, godzinna przerwa na lunch od pracy o 13:00 bez której nie wyobraża sobie już życia, 21:00 kolacja na którą zawsze wpadnie ktoś z rodziny lub znajomy, a w tle leci Don Matteo, którego przez głośne dyskusje nie słychać. We Włoszech jest od dwóch lat, a nową rzeczywistość, jak pisze, pokochała. Był to wpis z serii moich ulubionych, opisujący codzienne przyzwyczajenia, które niezmiennie mnie ciekawią bo są rzadko omawiane (choć świat niektórych blogów i reality show czasem drastycznie to zmienia). Jest taka koncepcja Pierre-Félix Bourdieu opisująca habitus, nasze przyzwyczajenia, wybory, skłonności, otoczenie. Jedna z moich ulubionych na studiach, ale nauki społeczne już to mają do siebie, że nawet zwykłe mycie zębów potrafią ciekawie nazwać, a potem jeszcze z tego wyciągnąć praktyczne wnioski:-)

Z tych przyzwyczajeń najciekawiej obserwuje się antropologicznie, różnice międzykulturowe, to jak podobnie, a jednak inaczej wykonujemy pewne rzeczy (WC mają wszyscy w miastach ale jedni z wężem do podmywania się, inni z muszlą pełną wody, a kolejni z dziurą w ziemi).

Myślę, że fajnie jest pokochać swoją codzienność – ja swoją lubię, ale ciągle czekam na więcej (i na wakacje...).

Szybki update z książek przeczytanych (czyli co robię między gruntowaniem salonu i pracą): Harris Coben Nie mów nikomu – świetne oraz Haris Coben Schronienie - trochę powieść dla nastolatków ale lekko się czyta, na dodatek lubię wydania, w których czcionka jest dość duża, a interlinia podwójna, przyjemne dla oka.