Pomyślę o tym jutro

We Włoszech mieszkałam na zamkniętym osiedlu, w apartamentowcu. Okno w moim pokoju wychodziło na ogród, za którym znajdował się kolejny blok. Znacie ten efekt – jak ktoś się w Ciebie wpatruje, po pewnym czasie poczujesz na sobie ciężar tego wzroku. Tak poznałam, albo raczej zobaczyłam sąsiada ekshibicjonistę. Systematycznie stawał nago w oknie. Najpierw wydawało mi się to śmieszne. Ex chłopak mojej przyjaciółki miał zwyczaj wietrzenia się w oknie. Nawet kiedy nocowali w schronisku, co rano stawał jak go Pan Bóg stworzył w otwartym oknie i tak się budził. Jednak Włoch-ekshibicjonista świdrował mnie tym spojrzeniem, więc szybko stało się to drażniące i starałam się chodzić w głębi pokoju, tak, żebym ani ja go, ani on mnie nie widział.

W socjologii mówi się o „zasadzie grzecznej nieuwagi”. Już małe dzieci uczymy, że nie należy się ostentacyjnie gapić na innych. Wystawianie się na widok drażni.

Od czterech dni jestem na treningu interpersonalnym w Szkole Coachów. Wiwisekcja. Nie dość, że cholernie boli, to jeszcze nie wiem co zrobić z ogromem, dramatyzmem i brutalną prawdziwością informacji zwrotnej jaką dostałam. Nigdy się nie spodziewałam tego co do mnie dotarło – może dzięki temu, że mamy genialną trenerkę-terapeutkę.

Jak mawiała Scarlett O'Hara: "Nie mogę teraz o tym myśleć, bo oszaleję. Pomyślę o tym jutro". Na tyle mnie dzis stać. Idę na grilla.