Codzienna rutyna po powrocie do pracy

Kiedyś opowiadałam Wam jak wygląda mój typowy dzień od poniedziałku do piątku, kiedy byłam na urlopie rodzicielskim. Pora na „typowy dzień” pracującej mamy dwójki dzieci.

Plan dnia:

5:30 dzwoni pierwszy budzik, daję sobie kwadrans na drzemkę i wstaję przy drugim 5:45 (czasami biorę poranny prysznic, wtedy wstaję 5:30, bo o 5:45 codziennie rano mój mąż bierze prysznic, ja wolę wieczorną kąpiel, zwłaszcza zimą). Ubieram się i idę obudzić synka, pilnuję, żeby się ubrał, idziemy razem zrobić poranną toaletę, a potem przejmuje go tata, daje mu śniadanko, a ja mam czas na uczesanie się i lekki make up.

7:00 – 15:00 praca, uwielbiam swoją pracę. Każdy dzień jest inny, jest mocno twórcza, kreatywna i rozwojowa. Jasne, że bywają  stresy i frustrację, ale należę do szczęściarzy, którzy robią to co lubią. Zajmuję się rozwojem ludzi (i siebie przy okazji).

Do pracy czasami jedziemy razem (mąż, synek 4-latka, ja), a jeżeli nie, to mąż zawozi synka do przedszkola i on go też odbiera. Zosia (1,5 roku) w tym czasie trafia do mojej Mamy. 

 Koleżanki przywiozły z delegacji do Nowego Yorku moje ulubione amerykańskie słodycze - czekoladki z nadzieniem z masła orzechowego. Nie mogę przeboleć, że mms-ów w tym smaku, nie ma u nas.

16:00 zwykle to ja robię obiad (chyba, że muszę zostać dłużej w pracy, co raz w tygodniu wypada), jemy razem, potem chłopaki sprzątają. Bawimy się, czytamy, a jak jest pogoda przyzwoita to zawsze idziemy na spacer. Te spacery to dla mnie niesamowita przyjemność. I dzieci, i my je uwielbiamy. Od razu się resetuje. Kocham ten rodzinny czas.

 Jedno z częstszych miejsc naszego spaceru, lotnisko rekreacyjne.

Około 19:00 lekcja włoskiego/angielskiego lub siłownia (pilates / joga / abs). Wygląda ten plan super fit, ale niestety ja tak nie wyglądam, raz, że mam słabość do słodkości, a dwa, że bardzo często opuszczam zajęcia np. kiedy wycieczka nam się wydłuży popołudniowa, albo kiedy dzieci są przeziębione, czy ja gorzej się czuję. Tak uczciwie to co drugi raz chodzę na zajęcia i rczej jestem z tych, którym bliżej do slim niż fit. Tylko w piątki nie mam żadnych zajęć popołudniowych, nawet nie wiecie jaki to luz i jak cieszy to, że można od razu przebrać się w dres i papcie, a może nawet zaszaleć i napić lampki wina, bo nigdzie nie będę musiała jechać.

 Moja siłownia, prawda, że w pięknej okolicy mieszkamy?

Po 20:00 zaczyna się wieczorna rutyna. Na dobrą sprawę to nienawidzę tej całej listy rzeczy, które przy małych dzieciach są do załatwienia przed pójściem spać (no może poza czytaniem z synkiem, ale to tylko pod warunkiem, że Zosia już śpi, bo jeżeli mu czytam, kiedy ona jest przy nas, to wyrywa książkę, chce sama obracać strony i zamienia się to w koszmar). Dzieci jedzą kolację, potem piją tran (właśnie kończymy butelkę, od maja do sierpnia będzie przerwa, a potem znowu, co wieczór), myją zęby, modlą się, potem Zosia pije butle z mlekiem i zasypia, a Józkowi czytam lub opowiadam bajkę, zanim zaśnie. Kiedy dzieci śpią szykuję jedzenie na następny dzień do pracy dla siebie, potem przygotowuje ubrania, czasami rozwieszam pranie lub ogarniamy z mężem dom.

 Lunch do pracy

21:30 idę się myć, w proporcji 3-4 kąpiel vs prysznic. Uwielbiam siedzieć w wannie z książką. I tyle, koniec dnia. Brakuje mi czasu sam na sam ze sobą. Taki czas w nadmiarze niszczy, nadmierna analiza, nadmierny egocentryzm, ale raz na czas, kiedy cały dzień się jest w otoczeniu ludzi, marzy mi się. W piątki i czasami w soboty, oglądamy z mężem jakiś film, po położeniu dzieci spać. Kiedy skończy się obsługa, służba ma czas dla siebie :-)