Mikołajki

U nas już klimat świąteczny, czekamy jeszcze tylko na prawdziwą choinkę, dla której jest jeszcze za wcześnie, ale mniejsza, sztuczna stoi już od 6 grudnia, podobnie jak cieszą oko inne dekoracje świąteczne. Włosi ubierają choinki 8 grudnia, a wiele polskich domów robi to w Wigilię. Bardzo tej tradycji nie lubię - choinka cieszy podczas przygotowań do świąt, a nie po nich, w karnawale. Ponad to w Wigilię jest sporo pracy i każde ręce przydają się do przygotowań. Ale to pewnie kwestia przyzwyczajenia, większość ludzi naśladuje zwyczaje z dzieciństwa, lub układa plan pod swój wolny czas. Oczywiście w drugą stronę, nie trawię żadnych świątecznych oznak w sklepach czy radio przed 11 listopada, później jest mi to obojętne, a od 6 grudnia mile widziane :-)

W niedzielę mieliśmy całkiem spore przyjęcie.

Na gości czekaliśmy z połową pustych talerzy, tym razem obwieściłam, że to impreza składkowa, w postaci namacalnej, tj każdy coś przynosi, zaproponowałam podział wynikający z tego co kto lubi robić w danym domu. Wyszło taniej, sprawniej i ciekawie. My robiliśmy sałatkę z tortellini. Tylko zmywania było po 16 gościach sporo.

Najważniejszy punkt programu - Mikołaj. W czasach, gdy dzieci żyją w dostatku, największa frajda i ekscytacja to czekanie na świętego. My z mężem robimy sobie drobne prezenty rano, ale Mikołaj obdarowuje tylko dzieci. Mamy wyznaczony podział tematyczny, na każde dziecko przypadają 4 prezenty: ubranko, książka, zabawka, inne (przybory higieniczne/przybory szkolne itp itd).

Dla Zosi był to jedyny Mikołaj, dla Józka jeden z 3 - z mojej pracy był w kinie na spotkaniu z Mikołajem i filmie, w przedszkolu był Mikołaj, nas w domu odwiedził też :-) Pewnie w którymś roku zapyta, dlaczego za każdym razem inna ta broda?