Pogody ducha i za oknem na Wielkanoc!

U nas w święta kultywujemy tradycję – postu w piątek (od mięska, a co gorsze słodyczy), święcenia koszyczka w sobotę i uroczystego, późnego śniadania z żurkiem, nowalijkami i innymi pysznościami w niedzielę. W poniedziałek obowiązkowy, symboliczny śmigus dyngus.

Zauważyłam, że domy (mówiąc oczywiście o tych w tradycji katolickiej), dzielą się na te, w których umartwia się do końca soboty, oraz takie jak nasz, gdzie od 15 w sobotę, zaczynają się przyjemności. Nasza sobotnia tradycja to wyjazd na piknik na górę Ochodzitę, z kawką w termosie, babką, kanapkami z pyszną szyneczką i sałatką warzywną. Niestety wygląda na to, że kolejny rok z rzędu, nie uda nam się tej tradycji zrealizować bo pogoda zapowiada się koszmarnie (chyba, że ktoś lubi białe święta również w kwietniu). Dlatego wszystkim, niezależnie jak i czy obchodzącym te święta, życzę pogody ducha i samych przyjemności.

My na Wielkanoc też ubieramy drzewko: palmę;-) Autor dzieła: Józio (musiałam długo go przekonywać, żeby z przodu nie były tylko żółte jajka, żółty to teraz "najulubieńszy" kolor)

Przygotowania idą pełną parą: Józek maluje styropianowego zajączka, a Zosia podziwia.

P.S. Zosia nabyła dwóch nowych umiejętności - przewracania się na brzuszek przy złapaniu się czegoś rączką oraz nie tylko śmiania się, ale ataków śmiechu do łez, do których doprowadza ją, nie kto inny, tylko Józio!