Ja z Grodzkiej 52

Kolejny zjazd mojej szkoły Coachów i lata błogiej nieświadomości legły w gruzach. Studiowałam na Grodzkiej 52 w Krakowie. Filozofia, socjologia, antropologia i religioznawstwo mieszczą się w niesamowitym budynku, który nadawałby się na polski oddział Hogwartu koło kościoła Wszystkich Świętych. Nie wiedziałam jednak, że w Krakowie, a przynajmniej w części akademickiej Krakowa istnieje określenie, że coś jest z Grodzkiej 52, co oznacza rozkładanie na czynniki pierwsze istoty rzeczy, dywagacje akademickie nad sensem istnienia, czy dywagacje na temat jestestwa itp. Itd. Ciekawe co mój mąż myśli o życiu z człowiekiem z Grodzkiej 52 (przypominam, że filozofia opiera się na logice :-P).

 

Tyle w temacie korzeni, czas na tu i teraz. Znowu jestem w ciągu. Ciągu szkoleniowym – w tym tygodniu nie pojawiam się w pracy. 4 dni Szkoła Coachów, 1 szkolenie z metaporgramów w rekrutacji w hotelu Qubus, 1 kolejny dzień cyklu szkoleń na temat inteligencji emocjonalnej, 1 dzień szkolenie z systemów kompetencji. A potem nadrabianie zaległości w pracy.

 

Ten zjazd okazał się najmniej narzędziowy, ale swoje smaczki miał. Podstawowy – olać ten worek narzędzi, który już poznaliście, a ściślej to poćwicz je, a później zapomnij i po prostu bądź ciekaw i podążaj za klientem.


Dixit to niesamowite karty do pracy z metaforą i nie tylko...

 

A dla rozrywki towarzyszy mi Dziewczyna z Pociągu. Wciąga, jakby mogła nie wciągnąć kogoś, kto tyle podróżował pociągami zawsze wyobrażając sobie historię ludzi w mijanych domach i na fotelach obok… A jak to mówił Gandalf w Hobbicie, każdą zacną opowieść trzeba nieco ubarwić, więc mój mąż już się nasłuchał historii o podróży do Australii motorem (choć to Austria była)…

A poza tym to mieszkam w czasie zjazdu wśród burdeli, sex shopów i klubów dla niedżentelmenów. To już trzeci raz w życiu – tak było w Stambule i w Madrycie. W sumie spokojne, turystyczne dzielnice, z dużym ruchem policji… Ulica Dietla.